Widmo przeszłości

"Widmo przeszłości" moim zdaniem zasługuje na miano rewelacyjnej powieści debiutanckiej.
To historia z pozoru prosta, a zarazem pełna niepokoju, smutku i cierpienia. Budowane stopniowo napięcie wciąga do świata bohaterki, a jej zagubienie, momenty, kiedy odkrycie prawdy wydaje się beznadziejnie niemożliwe, intryguje. To z pewnością niebanalna powieść i bardzo dobry debiut. Polecam!

"Widmo przeszłości" moim zdaniem zasługuje na miano rewelacyjnej powieści debiutanckiej.
To historia z pozoru prosta, a zarazem pełna niepokoju, smutku i cierpienia. Budowane stopniowo napięcie wciąga do świata bohaterki, a jej zagubienie, momenty, kiedy odkrycie prawdy wydaje się beznadziejnie niemożliwe, intryguje. To z pewnością niebanalna powieść i bardzo dobry debiut....

Interesująca, przemyślana fabuła pełna niespodzianek sprawia, że czytelnikowi ciężko oderwać się od lektury. Autorka ma talent do budowania napięcia jak
i szczegółowych opisu detali, dzięki czemu łatwo wczuć się w sytuację bohaterów.

Interesująca, przemyślana fabuła pełna niespodzianek sprawia, że czytelnikowi ciężko oderwać się od lektury. Autorka ma talent do budowania napięcia jak
i szczegółowych opisu detali, dzięki czemu łatwo wczuć się w sytuację bohaterów.

Uwielbiam takie klimaty! Całkowicie pochłonęła mnie ta historia. Gęsta atmosfera i tajemnice. Książka zmusza do refleksji, do zadania sobie pytania, do czego jest zdolny człowiek, który pragnie odzyskać spokój ducha? Książka idealna dla czytelników, którzy nie przepadają za zbytnią brutalnością, rozlewem krwi i podłogą usianą trupami, a cenią sobie szeroko rozwinięty wątek psychologiczny.

Uwielbiam takie klimaty! Całkowicie pochłonęła mnie ta historia. Gęsta atmosfera i tajemnice. Książka zmusza do refleksji, do zadania sobie pytania, do czego jest zdolny człowiek, który pragnie odzyskać spokój ducha? Książka idealna dla czytelników, którzy nie przepadają za zbytnią brutalnością, rozlewem krwi i podłogą usianą trupami, a cenią sobie szeroko rozwinięty wątek...

Boszzz... Co za banał... To pierwsza przeczytana przeze mnie książka, która jest jedynie zlepkiem oklepanych frazesów. Historia płaska jak naleśnik. Miałam dać trzy gwiazdki za przyzwoitą stylistykę i brak absurdów. Niestety, w ostatnim akapicie autorce udało się zamieścić brednie. Przez całą powieść główna bohaterka czuła obrzydzenie do bliskości ze swoim mężem. Przykładowo:
"— Tę­sk­nię za tobą — za­mru­czał.
Po­ło­żył dło­nie na jej drob­nych pier­siach, jego piesz­czo­ty stały się od­waż­niej­sze. W tym mo­men­cie na­strój prysł jak bańka my­dla­na, nagle po­czu­ła zna­jo­my wstręt, znie­chę­ce­nie i iry­ta­cję. Skrzy­wi­ła się i ma­chi­nal­nie strzep­nę­ła na­tręt­ną dłoń ze swo­je­go ciała. Za­wrza­ło w niej, ale nie z po­żą­da­nia, tylko coraz sil­niej­sze­go obrzy­dze­nia."
A na ostatniej stronie:
"W nie­bie­skich oczach wi­dzia­ła zna­jo­my blask, ten sam, który na po­cząt­ku zna­jo­mo­ści za­wró­cił jej w gło­wie i który spra­wiał kie­dyś, że pło­nę­ła jak po­chod­nia."
A co się wydarzyło między "obrzydzeniem" a "płonięciem jak pochodnia"? Otóż bohaterka dowiedziała się, że mąż ją zdradził...

Nigdy więcej takich książek. Grafomania.

Boszzz... Co za banał... To pierwsza przeczytana przeze mnie książka, która jest jedynie zlepkiem oklepanych frazesów. Historia płaska jak naleśnik. Miałam dać trzy gwiazdki za przyzwoitą stylistykę i brak absurdów. Niestety, w ostatnim akapicie autorce udało się zamieścić brednie. Przez całą powieść główna bohaterka czuła obrzydzenie do bliskości ze swoim mężem....

"Widmo przeszłości" to debiutancka powieść Anety Kisielewskiej. Przez lata, Klara główna bohaterka powieści musi mierzyć się z konsekwencjami zaginięcia swojej rodziny, które nadal wpływają na jej codzienne życie.
Klara doświadcza intensywnych lęków, które są wynikiem niepokoju związanych z zaginionymi bliskimi, a im bliżej rocznicy zaginięcia, wydaje się, że dziewczyna zaczyna popadać w obłęd a jej najbliżsi obawiają się, że zaczyna tracić zmysły. Tutaj należy zaznaczyć że autorka znakomicie ukazała spektrum psychologiczne kobiety będącej o krok od obłędu. Dostajemy wnikliwy obraz osoby, którą demony przeszłości trzymają w swoich szponach. Wątki te tworzą głębokie tło dla narracji, zmuszając czytelnika do refleksji nad tym, jak przeszłość wpływa na nasze obecne życie a lęki czy niepokoje potrafią kształtować nasze postrzeganie rzeczywistości. Klara regularnie doświadcza halucynacji i wizji, które są często tak realistyczne, że trudno odróżnić je od rzeczywistości, co tylko zwiększa jej poczucie niepokoju i izolacji. Powieść aż kipi od emocji, a gęstą atmosfera i dobrze podnoszone napięcie towarzyszy nam do samego końca.
To tylko część tematów które chciałem poruszyć przy tej książce. Świadomie nie skupiłem się na fabule byście sami mogli odkryć czy bohaterce uda się wyjść na prostą. "Widmo przeszłości" to bardzo udany debiut i mam nadzieję że pisarka nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa

"Widmo przeszłości" to debiutancka powieść Anety Kisielewskiej. Przez lata, Klara główna bohaterka powieści musi mierzyć się z konsekwencjami zaginięcia swojej rodziny, które nadal wpływają na jej codzienne życie.
Klara doświadcza intensywnych lęków, które są wynikiem niepokoju związanych z zaginionymi bliskimi, a im bliżej rocznicy zaginięcia, wydaje się, że dziewczyna...

Kapitalna historia. Mistrzowsko ukazane spektrum psychologiczne kobiety będącej o krok od obłędu. Do końca nie wiedziałam, czy to, co się dzieje wokół Klary dzieje się naprawdę, czy to tylko jej urojenia.
Bardzo, bardzo polecam.

Kapitalna historia. Mistrzowsko ukazane spektrum psychologiczne kobiety będącej o krok od obłędu. Do końca nie wiedziałam, czy to, co się dzieje wokół Klary dzieje się naprawdę, czy to tylko jej urojenia.
Bardzo, bardzo polecam.

Przyjemny styl pisarki spawił, że wciągnęłam się od pierwszej strony. Książka, aż kipi od emocji, trzyma w napięciu. Bardzo lubię motyw zaginięcia, a historia w powieści była intrygująco i ciekawie opowiedziana.

Przyjemny styl pisarki spawił, że wciągnęłam się od pierwszej strony. Książka, aż kipi od emocji, trzyma w napięciu. Bardzo lubię motyw zaginięcia, a historia w powieści była intrygująco i ciekawie opowiedziana.

Wtórna, mocno przewidywalna, ale czytało się dość dobrze. Nie jest to rewelacyjny thriller, debiut dość przeciętny, ale zerknę na kolejne książki autorki.

Wtórna, mocno przewidywalna, ale czytało się dość dobrze. Nie jest to rewelacyjny thriller, debiut dość przeciętny, ale zerknę na kolejne książki autorki.

Niepokojący, wywołujący dreszczyk napięcia thriller. Gęsta atmosfera towarzyszy czytelnikowi od pierwszych stron. Udany debiut, nieustępujący zagranicznym powieściom w tym gatunku.

Niepokojący, wywołujący dreszczyk napięcia thriller. Gęsta atmosfera towarzyszy czytelnikowi od pierwszych stron. Udany debiut, nieustępujący zagranicznym powieściom w tym gatunku.

“Strach obezwładnił ją już dawno, przejął całkowitą kontrolę”.

Klara ma szesnaście lat, od jakiegoś czasu spotyka się z chłopakiem, któremu przeciwni są jej rodzice. Gdy w sobotni poranek dziewczyna budzi się w swoim pokoju, wokół panuje niepokojąca cisza. Poprzedniego wieczoru wypiła za dużo, co nie spodobało się jej rodzicom. Doszło do ostrej wymiany zdań, padły słowa, które paść nie powinny. Przejmująca cisza jest złowieszcza, gdzie podziali się rodzice i młodsza siostra? Zostawili ją, porzucili, chcieli ukarać? Najbliżsi Klary zniknęli, została jej tylko babcia, policja bezskutecznie próbuje dowiedzieć się, co się wydarzyło. Mija szesnaście lat, Klara pozornie jest szczęśliwą żoną Michała i matką małej Antosi. Demony przeszłości nie dają o sobie zapomnieć, a zbliżająca się rocznica zaginięcia jej rodziny nasila jej lęki. Kobieta nie traci nadziei, że w końcu dowie się prawdy. Widok obserwującego ich dom zamaskowanego człowieka wywołuje w Klarze panikę. Czy to wytwór jej wyobraźni, czy koszmar powrócił?

Czy można zapomnieć, wymazać z pamięci bliskich, którzy nagle zniknęli bez śladu? Wnikliwa perspektywa, ukazująca psychologiczne studium ludzkich zachowań. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, zaskakuje i niesie emocje. Fabuła zajmująco poprowadzona, przemyślana i dopracowana, ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie i tajemnice z przeszłości. Styl Autorki jest lekki, przyjemny, barwny, wyraźnie czujemy stopniowo narastające napięcie. Atutem powieści są bohaterowie, skomplikowane, autentyczne, nietuzinkowo wykreowane osobowości. Klara wzbudzała we mnie mieszane uczucia, jednak daleka jestem od jej oceniania. To przez co przeszło, co stało się jej codziennością, jest koszmarne, bolesne, trudne. Kobieta wciąż żyje przeszłością, wie, że musi dowiedzieć się prawdy, by móc spokojnie żyć, cieszyć się z tego, co ma. Do Michała poczułam ogromną sympatię, nie jest mu lekko, wspiera żonę, jest lojalny i oddany rodzinie. Czy jednak nie braknie mu cierpliwości?

Przeszłość, która kładzie się cieniem na teraźniejszości.
Wnikliwy obraz kobiety, którą demony przeszłości trzymają w swoich szponach. Lata mijają, a nic się nie zmienia, tyle pytań bez odpowiedzi. Intrygujący wątek kryminalny, niewyjaśnione zaginięcie i zajmująca obyczajowość. Niezamknięte śledztwo, policja, która bezradnie rozkłada ręce. Nawracające koszmary, majaki senne, brak poczucia bezpieczeństwa, strach, niepewność, zagubienie. Syndrom stresu pourazowego wywołanego przeżytą w dzieciństwie traumą. Terapia, leczenie, które nie przynosi oczekiwanych efektów, przedłużający się stan depresyjny. Umiejętnie stwarzane pozory, że wszystko jest dobrze, piętno porzuconego dziecka. Miłość, jej różne oblicza, zaufanie, przyjaźń, nienawiść, zazdrość, zdrada, umiejętna manipulacja. Destrukcyjna siła nałogu, która prowadzi do nieuchronnego.

Wciągający, poruszający, wywołujący dreszczyk napięcia thriller ze sporą dawką obyczajowości. Udany debiut, daje do myślenia. Ukazuje, że wytrwałość, determinacja mogą przynieść upragnioną ulgę i spokój. Polecam!

https://tatiaszaaleksiej.pl/widmo-przeszlosci/

“Strach obezwładnił ją już dawno, przejął całkowitą kontrolę”.

Klara ma szesnaście lat, od jakiegoś czasu spotyka się z chłopakiem, któremu przeciwni są jej rodzice. Gdy w sobotni poranek dziewczyna budzi się w swoim pokoju, wokół panuje niepokojąca cisza. Poprzedniego wieczoru wypiła za dużo, co nie spodobało się jej rodzicom. Doszło do ostrej wymiany zdań, padły słowa,...